De laatste tijd betrap ik mezelf er geregeld op dat er een grote glimlach op mijn gezicht staat, een grijns van oor tot oor. Zo maar, uit het niets, haast vanzelf, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Als ik in de auto met Melissa Etheridge mee zit te zingen, als ik naar de sportschool fiets, als ik door de stad loop, als ik vanachter mijn bureau naar buiten tuur,...
Afgelopen woensdag kreeg ik een compliment van Christa, die zei dat ik er goed uitzag. Ze vroeg me waardoor het kwam dat het zo lekker gaat, of ik me wel bewust was waarom ik me zo goed voel? In eerste instantie antwoordde ik dat ik het niet wist. Uiteraard werd ik door haar op scherpe wijze van repliek gediend, zoals ik dat van Christa kan verwachten: “Dat is dan knap stom!”. Kloenk! Zo, die kwam even binnen. Nee, inderdaad, … dat is niet heel slim van me.
Want hoe handig is het, om te weten wat je gelukkig maakt? Om te weten waardoor je je lekker voelt? En daaraan gekoppeld, hoe nuttig is het om te weten welke dingen je ongelukkig maken? De rest van de week ben ik bewuster gaan letten op de dingen die me kennelijk gelukkig(er) maken. Waar zit het hem nu in dat ik me af en toe écht gelukkig voel? En hoe komt het dat ik nu gelukkiger ben dan ik in lange tijd ben geweest?
Tijd voor een lijstje dus. Een lijstje wat ik er bij kan pakken, als het minder dreigt te gaan, een lijstje wat ook alleen maar langer kan en mag worden. Een uitgebreid “hier-word-ik-blij-van” lijstje.
Om te beginnen heeft mijn huidige missie, welke ik in juni tot mijn prioriteit bestempeld heb, voor een groot deel bijgedragen aan dit geluk. “SANDY = LIEF” is de krachtigste missie die ik mezelf had kunnen schenken. Veel van wat ik doe tegenwoordig, wordt tegen deze missie aangehouden en afgewogen. Soms doe ik nog dingen die niet zo lief zijn voor SANDY, maar de meeste dingen waar ik op dit moment mee bezig ben, zijn allemaal verbonden aan het thema “SANDY = LIEF”.
Un corpo sano
“SANDY = LIEF” is een missie die ik zo ruim mogelijk neem. In de eerste plaats heeft dat met liefde en zorg voor mijn lichaam te maken. Dat was nog niet zo makkelijk. Al mijn hele leven lang heb ik een “haat-liefde” verhouding met mijn lichaam en ik ben er ook zeker niet altijd lief voor geweest. Ik heb mijn lichaam meerdere keren gedurende langere perioden in mijn leven misbruikt, en geweld aan gedaan. Littekens zullen mij me daar mijn hele leven aan herinneren.
De manier waarop ik met mijn lichaam omging, kon zo niet door gaan. Ik wil een gezond lichaam, een lichaam dat nog jaren mee kan gaan. Dat fit is. Dat niet aan alle kanten kraakt. En dat ook ooit nog eens in staat zal een kind ter wereld te brengen.
Gekoppeld aan mijn missie, en door het stellen van een specifiek doel (namelijk, dat ik op 31 december van dit jaar minder dan 100 kilo weeg) heb ik eindelijk de kracht weer gevonden om beter en gezonder te gaan eten. Dat is tenslotte lief voor het lichaam van SANDY. Sinds ik hiermee begon, begin juli, ben ik bijna 12 kilo afgevallen. Met elke pond, met elke kilo, werd bevestigd dat ik dit kan. Dat het een haalbaar doel is. Langzaam maar zeker maakt de twijfel en onzekerheid plaats voor kracht, focus en hernieuwd vertrouwen in mijzelf. Het gaat me goed af, en mijn andere manier van (omgaan met) eten begint zich als een nieuwe natuur in me te nestelen. Bovendien heb ik inmiddels mijn doel bijgeschaafd: op 31/12/2010 weeg ik namelijk tussen de 80 en 89,5 kg.
Maar ook op andere gebieden besteed ik aandacht aan mijn lichaam. Ik beweeg meer: ik ga weer naar de sportschool en ik ben op salsales gegaan. Ik heb me, samen met mijn moeder en schoonzusje, een dag heerlijk laten verwennen in een beautyfarm en ben voor het eerst in mijn leven naar een schoonheidsspecialiste geweest. Ik heb bij een fysiotherapeut aangeklopt om me te helpen met mijn rugklachten. Ja, ik heb de spreekwoordelijke koe bij de horens gevat en wordt met de dag liever voor mijn lichaam, en dus voor SANDY.
Dit is echter maar een deel waarom ik me zo lekker voel nu. Desalniettemin, is het wel de kickstart geweest. Want doordat er elke week weer een pond of een kilo af was, ging ik steeds meer en meer in mezelf geloven. Ik werd (en word) met de week krachtiger en sterker. Ik ben opgeslokt in een positieve flow, waarbij het momenteel lijkt alsof ik in een stroomversnelling terecht ben gekomen.
Una mente sana
Mijn “SANDY = LIEF” missie heeft me ook in staat gesteld om dingen los te laten. Om niet meer zo veel te moeten van mijzelf. Om niet alles perfect te willen doen. Om me meer te ontspannen. Om niet meer zo boos te zijn. Om meer begrip te hebben. Om me kwetsbaarder op te stellen. Om eerlijker te zijn. Om zo nu en dan buiten de lijntjes te kleuren. Om minder waarde te hechten aan de meningen van anderen. Om waardevolle feedback te gebruiken om nog krachtiger te worden. Om voor mezelf op te komen. Om te laten zien wie ik ben. Om mijn mening te geven. Om kritiek te uiten. Om me verder te ontwikkelen. Om mijn dromen na te leven. Om te…
Bij een gezond lichaam, hoort ook een gezonde geest. En ook daar werk ik hard aan. Door een ander soort taalgebruik, zowel tegen anderen maar vooral ook tegen mijzelf. Door het volgen van leuke, interessante, leerzame en inspirerende trainingen en workshops. Door me te laten coachen. Door het lezen van mooie boeken. Door het voeren van goede gesprekken. Door het van me afschrijven in blogs.
Waar ik ook een energieboost van gekregen heb, is mijn nieuwe “netwerk”. Deze zomer heb ik veel bijzondere mensen leren kennen, waarvan een aantal in korte tijd veel voor me zijn gaan betekenen. Door hen ben ik weer in contact gekomen met andere leuke mensen. Al deze mensen motiveren me. Ze inspireren me. Ze hebben me doen inzien dat ik voornamelijk reageer uit angst, dat ik te lang in mijn comfortzone ben gebleven en dat ik mezelf tegengehouden heb om de dingen te doen die ik leuk vind en die ik wil doen. Ze houden me scherp, ze zetten me aan tot nieuwe dingen en zorgen ervoor dat ik de focus op mijn doel houd. Wat een geschenk, om zulke mensen nu in mijn leven te hebben.
Maar er zijn nog zo veel meer dingen waar ik gelukkig van word. Buiten dit blog wordt het lijstje almaar langer, en langer. Maar ik merk dat ik mijn geluk ineens vooral vind in de kleine dingen, dingen die ik eerst niet zag, niet hoorde, of niet voelde, maar waar ik nu wél ontvankelijk voor ben.
Lieve Christa, dank je wel dat je me even wakker schudde. Dat je me deed realiseren dat ik wel scherp moet blijven, ook al voel ik me nog zo goed. En dat het vooral heel slim is om te weten wat je gelukkig maakt… the Power of Joy!
