zondag 12 september 2010

Nieuwe release: Sandy versie 4.1 vanaf heden beschikbaar


“Met grote vreugde en gepaste trots introduceren wij u de verbeterde versie van Sandy, een unieke creatie welke nu al meer dan 3 decennia meedraait in onze kringen. Na een wat trage en moeizame start gedurende het eerste kwartaal van 2010, kunnen we mededelen dat medio maart het ontwikkelingsproces van het nieuwe exemplaar in gang werd gezet. Vanaf begin juli raakte het proces in een stroomversnelling en kort daarna werden reeds de eerste kleine successen geboekt. Diverse hulpbronnen werden, soms gelijktijdig, ingeschakeld om deze laatste update van Sandy tot een succes te maken. Hierbij werden kosten noch moeite bespaard om een revolutionaire en vooral ongekende wijziging in het programma tot stand te brengen. Inmiddels kunnen wij ook bevestigen dat onze ontwerpteams al weer enige tijd bezig zijn met de voorbereidingen van de lancering van Sandy 4.2, welke aan het eind van dit jaar verwacht wordt. Sandy versie 4.1 is vanaf heden beschikbaar voor alle partijen.”

Voor degenen die mij (nog) niet kennen, zal wellicht duidelijk zijn dat ik in het dagelijks leven veel te maken heb met computers en programmering. Maar let wel, ik ben géén programmeur van beroep. Dat is te zeggen, ik ben géén programmeur van computers.

Maar zijn wij niet allen programmeurs? Van onze eigen computer, onze hersenen, ons brein? Dit is iets waar ik nooit zo bij stil gestaan heb, en wat ik me eerlijk gezegd ook nog niet zo heel lang realiseer. Althans, niet zoals ik dat tegenwoordig doe. Ik weet nu namelijk dat ik de controle heb over mijn denken en doen, dat ik het kan aansturen zoals ik wil en ik het ook kan herprogrammeren als ik dat nodig acht.

In april van dit jaar ben ik begonnen aan een training NLP; Neuro-Linguïstisch Programmeren. Ja inderdaad, je leest het goed: programmeren! Ik vind NLP zelf een grote gereedschapskist vol met handige tools. NLP laat zich voor mij niet heel makkelijk in een paar zinnen omschrijven. Ik kan er namelijk zo veel mee, op verschillende gebieden. Maar in dit verband zou ik het zelf als volgt uitleggen: ieder mens heeft zijn of haar eigen persoonlijke programmering. Deze is tot stand gekomen door invloeden van buitenaf (datgene wat we waarnemen via onze zintuigen) en eveneens gebaseerd op interne denkprocessen (die onder andere ontstaan zijn door onze ervaringen en leermomenten uit het verleden). Hoe iemand beslissingen neemt, communiceert, leert, problemen oplost, is afhankelijk van die programmering. Maar dat wil niet zeggen dat die programmering vaststaat en niet aan te passen is. Met name deze laatste is voor mij een openbaring geweest, een echte eye-opener.

Ik zal een voorbeeld geven van iets waar op dit moment door de ontwerpteams van Sandy dagelijks hard aan gewerkt wordt. Dit deel van Sandy werkte namelijk niet naar behoren, het functioneerde niet goed. Dus was het tijd om hieraan te sleutelen.

Mijn leven heeft lange tijd vooral in het teken gestaan van het niet zelf verantwoording (willen) nemen voor mijn daden, voor mijn gedrag. Ik heb de “schuld” van mijn “falen” bijna altijd buiten mijzelf gezocht.

In de eerste plaats wil ik stil staan bij het feit dat ik “schuld” inmiddels tussen aanhalingstekens heb geplaatst. Dit was namelijk hoe de vorige versie van Sandy over bepaalde zaken dacht, en dan met name wanneer het haar eetproblemen betrof. Het was namelijk de schuld van alles buiten Sandy: verkeerde genen, opvoeding, astma, een overheid die geen hogere belasting heft op etenswaren die niet goed voor je zijn en geen subsidie geeft op gezonde en biologische producten, enz. enz. enz.
Ik accepteer nu dat er dingen zijn die ik niet kan veranderen, zoals bijvoorbeeld mijn verleden. Ik denk dat de dingen zijn zoals ze zijn en dat er een reden is waarom die zijn zoals ze zijn. Tegelijkertijd weet ik ook dat ik van het verleden kan leren en dat mijn toekomst nog niet helemaal vast ligt. Ik heb een deel ervan zelf in handen. Ik heb de keuze een andere weg in te slaan, of een andere route te volgen. Een andere dan ik in eerste instantie ingeslagen was.
Bovendien realiseer ik me nu ook dat als er andere mensen zijn, zoals bijvoorbeeld een Erica Terpstra, die tientallen kilo’s kunnen verliezen, zelfs op hogere leeftijd, dat ík dat ook kan. Ik neem vanaf nu verantwoording voor mijn eigen gedrag… want zoals het spreekwoord zegt: “Ieder pondje gaat door het mondje”… en er is nooit iemand geweest die een pistool tegen mijn slaap heeft gezet en me gedwongen heeft om maar vooral door te gaan met ongezond eten en snoepen.

In de tweede plaats heb ik “falen” tussen aanhalingstekens geschreven. NLP draait namelijk ook om de kracht - en misschien zelfs macht - van taal (vandaar “Linguïstisch”). Falen, mislukken, stuklopen, tekortschieten… het zijn nou niet bepaald woorden die een mens goed doen. Wanneer je die bewoordingen vaak gebruikt inclusief de negatieve intentie die ermee gepaard gaat, of het nu is tegen jezelf of tegen iemand anders, dan werkt dat niet echt motiverend. Mijn stemmetje sprak mij altijd erg negatief toe. “Stomme trut, dikke koe, je kunt het natuurlijk weer niet, je bakt er niks van, weer een kilo aangekomen, lekker dom, je bent het niet waard, vind je het gek dat je vrienden bij je weglopen…” enz. enz. Dit lijstje met negatieve taal is oneindig lang en heeft erin geresulteerd dat ik veranderde in ongelukkig persoon met wie ik zelf niet bevriend zou willen zijn, iemand die ik in het dagelijks leven zou mijden, iemand met lage trillingen en een negatieve energie om haar heen. En wat ik uitstraalde kreeg ik terug. Want ik merkte steeds vaker dat mensen minder graag in mijn nabijheid wilden zijn.

Dit wilde ik niet langer! Sterker nog: dit had ik ook niet veel langer meer aangekund. Gelukkig heeft NLP mij de benodigde handvatten gegeven om mezelf te herprogrammeren op het gebied van taal, gedrag en intentie. Om dit te bevestigen en kracht bij te zetten heb ik mijn huidige missie omschreven als “SANDY=LIEF”. Ik neem afstand van de mij zó vertrouwde maar negatieve en ongewenste taal- en gedragspatronen en ik plaats hiervoor nieuwe woorden en gedragingen met positieve intenties in de plaats.

“Zo maar?” zul je je afvragen. “Gaat dat zo makkelijk? Is dat niet moeilijk dan?” Nee, je hebt gelijk, ik vind het nog niet zo makkelijk, maar moeilijk is zeker niet het woord dat ik wil gebruiken. Natuurlijk is dit geen proces van een week of een maand. Sommige, negatieve gedragingen, heb je al maanden, zo niet jaren of decennia. Dat is er niet zo 1-2-3 uit. Maar het is mogelijk… dat weet ik nu, dat geloof ik nu. Elke dag leer ik weer, en met elke nieuwe dag word ik me nog bewuster en word ik nog krachtiger dan ik me nu voel. En ja, ik verwacht zo nu en dan een draaikolk in de stromende rivier waarop ik vaar, waardoor ik even wat vaart zal minderen. Maar ik zal nu sneller in staat zijn om uit die werveling te komen en mijn weg te vervolgen. De weg van succes, de weg van ontwikkeling, de weg van liefde, de weg naar een nieuwe update, de volgende versie van Sandy: 4.2!

Mocht je naar aanleiding van mijn blog meer willen weten over NLP, dan raad ik je aan om eens op de website van Robbert Paul de Vries - http://www.roodbaard.nu/ - te kijken of een keer één van zijn workshops “NLP en meer” te bezoeken. Deze maand staan er weer een aantal op de agenda. Hij kan nog veel beter dan ik uitleggen wat NLP allemaal voor je kan doen.